Licini, heri lusimus multum in meis tabellis, quod iucundum esse putaveramus:

nos scribentes versus parvos ludebamus numero, reddens mutua per iocum et per vinum.

et ivi ab illo loco incensus tua pulchritudine, Licini, et tuo sale

ut nec cibus me miserum iuvaret nec somnus ocellos tegeret,

sed versarer toto lecto, cupiens videre lucem ut tecum loquerer et ut simul tecum essem.

sed membra mea, defessa labore et semimortua, iacebant.

hoc poema tibi Scripsi, ex quo potes videre meum dolorem.

nunc audax, cave, audi precesque nostras, oramus, noli despuere, ne Nemesis poenas a te accipiat.

Nemesis est dea vemens; noli hanc iratam facere.

Licini, Hesterno die otiosi lusimus multum in meis tabellis, ut convenerat esse delicatos:

uterque nostrum scribens versiculos ludebat numero modo hoc modo illoc, reddens mutua per iocum atque vinum.

atque abii illinc incensus tuo lepore, Licini, facetiisque,

ut nec cibus me miserum iuvaret nec somnus ocellos quiete tegeret,

sed indomitus furore toto lecto versarer, cupiens videre lucem, ut tecum loquerer simulque essem.

at postquam membra defessa et semimortua labore lectulo iacebant, iucunde,

hoc poema tibi feci, ex quo perspiceres meum dolorem.

nunc audax cave sis, precesque nostras, oramus, cave despuas, ocelle,

ne Nemesis reposcat poenas a te.

est vemens dea; caveto laedere hanc.